Cyrus Vaymore

CYRUS VAYMORE
Kuguar, Sebastian Reyt, Arlekin, Rhago, Canis Latrans, Kojot, Thomas Bawlingson, Wridit, Kunegunda, Bożydar z Murnowa, Havier Morluk, Jan Świętopełk i tym podobne i tak dalej...

25 lat | mężczyzna | zmiennokształtny
__________________________________

No dobra, wziąłem tego konia bez pytania, ale przecież ten zarozumiały szlachciur i tak był za gruby, żeby na nim jeździć.
__________________________________

WYGLĄD
Gdybym chciał się zabić, wspiąłbym się na twoje ego i skoczył do twojego IQ.

Młody człowiek o całkiem przyjemnym wyrazie twarzy. Mierzy sobie jakieś 185,5 centymetra wzrostu, sylwetkę ma dobrze zbudowaną, ale nie jakąś przesadną. Generalnie można stwierdzić, że więcej biega niż je, nie ma tam miejsca na coś innego niż kości czy mięśnie. Wróćmy do twarzy. Gęste, ciemnokasztanowe włosy opadają prosto w dół, kończąc się tuż nad ramionami. Para prostych brwi nisko osadzonych nad oczyma sprawia wrażenie rozmyślnego zainteresowania. Bystre źrenice otoczone są połyskującymi zacięciem tęczówkami w kolorze jasnego, niebieskawego popiołu. Równy nos i generalnie skore do uśmiechu usta. Kilkudniowy zarost przeradza się na podbródku w krótką brodę splecioną w warkocz, związany czarnym rzemykiem. Na plecach, pomiędzy dolnymi końcami łopatek widnieje tatuaż monochromatyczny, w kolorze sepii, przedstawiający łeb szczerzącego zęby kojota. Zwierzę posiada mechaniczne lewe oko, pomiędzy jego uszami znajduje się księżyc w pełni, a w pysku trzyma strzaskany łańcuch. W lewym uchu znajduje się prosty, okrągły kolczyk ze złota.

A więc patrzysz na niego. I co widzisz? Błazen. Niepoważny dzieciak, traktujący całe swoje życie jak przedni żart i zabawę. To nie jest prawda. Przynajmniej nie do końca.
Kuguar jest osobą bardzo optymistycznie nastawioną do rzeczywistości i naprawdę trzeba się postarać, by wprawić go w śmiertelną powagę czy smutek. Co nie oznacza jednak, że ciężko je ujrzeć na jego twarzy, wszystko zależy od towarzystwa. Mężczyzna dysponuje pokaźną gamą masek, skrupulatnie dobieranych do widowni, by ujrzeli właśnie to, co chcą lub co on chce. W stosunku do nieznajomych zwykle gra nieszkodliwego głupka… Chociaż “gra” jest tu za mocnym określeniem. Kuguar kocha beztroskę i uwielbia się śmiać w każdej kompanii, a od biedy i bez, więc fałszem w tej postawie jest jedynie jego nieszkodliwość. Nigdy nie traci czujności w obecności obcych lub chociaż mniej znanych osób. Tym poznanym lepiej też niekoniecznie ufa, by na to zasłużyć, trzeba dobić się do kręgu przyjaciół. A to wcale nie jest takie proste. Już samo zdobycie szacunku szarookiego bywa skomplikowane. Nie przejmuje się on osobami w swoim otoczeniu. Bo dlaczego by miał? Lwia część z nich niczym sobie na to nie zarobiła i tu właśnie wychodzi jedna z większych wad jegomościa. Materializm. Chcesz coś osiągnąć? Musisz za to zapłacić. W przeciwnym wypadku najpewniej nie kiwnie palcem. Tym samym nie jest typem bohatera skaczącego w ogień. Życie już dawno nauczyło go, że nie warto się mieszać w problemy innych, bo nie dość, że przejdą na ciebie, to mogą jeszcze okazać się znacznie większe. W pierwszej kolejności myśli o sobie i swoich wybranych towarzyszach, a druga kolejność jest hen daleko od tej. Oczywiście nie znaczy to, że będzie traktował innych gorzej niż psy, bynajmniej nie zależy mu na dręczeniu ludzi. Może trochę irytowaniu co ciekawszych egzemplarzy, jednak będąc zmuszonym, nie zawaha się użyć każdego fortelu, by wygrać. Zasady? Są dużo prostsze niż się innym wydaje. Jeśli chcesz coś mieć, musisz to zdobyć i liczyć się z tym, że nikt ci nie pomoże. Przyjaciele? Na wagę złota, lecz co, jeśli nie będą mogli nic zrobić? Albo jeśli któryś zawiedzie? Albo po prostu życie ponownie okaże się jędzą? I właśnie dlatego dobrze jest mieć w głowie kilka scenariuszy. Jak najwięcej. A mimo to, wciąż mocno polega na improwizacji, czyniąc z tego skuteczną mieszankę. A jeśli sytuacja będzie iście beznadziejna? Jego odpowiedź jest prosta - to niemożliwe. Święcie wierzy, że zawsze da się znaleźć sensowne wyjście, że żadna sprawa nie jest całkiem przegrana. Przekora, optymizm i ego każą mu wciąż próbować i stawiać na swoim. Z pewnością ma to wpływ na jego dobre samopoczucie w roli przywódcy, choć zdaniem niektórych bywa wtedy nieznośny. Niemniej, jako człowiek rozgarnięty potrafi rozdysponować grupę. Mimo, że zdaje się mieć całkiem dobry kontakt z dziećmi w różnym wieku, to za nimi nie przepada. Dziecko uważa za kłopot ściągający więcej kłopotów i zasadniczo bezproduktywny. To pewnie coś w rodzaju skrzywienia zawodowego. W dość szarmancki sposób traktuje płeć piękną - do której, nawiasem mówiąc, ma ewidentną słabość - czasami nawet nie doceniając w umiejętnościach terenowych. Cóż, fakty po prostu są takie, że w jego stronach widok kobiety z mieczem nie był częstym. To jest powszechna przypadłość, a jednak Kuguar stara się nie ograniczać horyzontów myślowych. To by był znaczny problem dla kogoś, kto powinien wykazywać się wszechstronnością, do tejże więc dąży. Może i nie ma papierów na wykształcenie, ale wiele rzeczy wie lub chociaż kojarzy. Otwarty umysł pomaga w przyswajaniu nawet tej najdziwniejszej wiedzy, którą dzieli się niechętnie, jak zresztą każdą. Każda informacja ma swoją cenę, należy jednak wspomnieć, że istnieją dlań również te bezcenne, których prawdopodobnie nikt nie usłyszy. Jak wiadomo, gnieżdżenie czegoś w sobie nie jest dobrym pomysłem, tak też tutaj odbiło się na właścicielu w pewien sposób. Istnieją tematy, które utnie szybko i sucho, nie zważając na swoją pogodną naturę. Istnieją nawet stwierdzenia, za które byłby w stanie tu i teraz zmieszać kogoś z błotem. Z zasady jest człowiekiem rozsądnym i opanowanym, ale jeśli już go wytrącić z równowagi, różnych rzeczy można się spodziewać. Również potem. Można o nim powiedzieć, że jak chce, to potrafi, zdarzało się zatem, że to on pierwszy robił ten symboliczny krok w tył. Z pewnością nikomu nie jest łatwo przyznać się do błędu, lecz komuś, kto niemal od zawsze musiał być tym najlepszym, by zwyczajnie związać koniec z końcem, przychodzi to szczególnie trudno. Czy można zatem powiedzieć, że jest zdolny do poświęceń? Do niementalnych na pewno. Kiedy przyjdzie co do czego, nie jest tchórzem, a prywatnych zasad przestrzega niczym bożych praw. Nie ma nic bardziej żałosnego, niż zostać zdradzonym przez samego siebie. A co z tymi drugimi? To właściwie bardzo skomplikowana sprawa, nad którą sam Kuguar niewiele się zastanawiał. To się po prostu samo działo i jakoś z tym żył. Trzeba przyznać, że nie umie mówić o uczuciach. Jakiegokolwiek pięknego wierszyka by nie ułożył, to tylko ładne przystrojenie zapełniania ciszy. To nic takiego. Mówienie o tym szczerze, to już zupełnie inna bajka. Wiele innych rzeczy okazało się taką właśnie bajką ni z gruszki ni z pietruszki. Zagłębiając się w jego poglądy, można dostrzec wiele ukrytych, może nawet podświadomych pretensji i wyrzutów czynionych światu. To one w gorszym humorze dodają mu cynizmu i złośliwości. Nie miał złych intencji, a jednak, jak sam zaczął od pewnego czasu mówić, dobrymi chęciami jest piekło wybrukowane. I jak tu podejmować decyzje? No nie da się, choćby stanąć na głowie, zawsze ktoś będzie niezadowolony, zaczął więc wierzyć, że cel uświęca środki. Jak na tym wyjdzie, sam nie mógłby stwierdzić. Jego plany na przyszłość dla większości wydałyby się wyssane z palca, a połowie mniejszości, snem wariata. Dodajmy do tego jeszcze “misję samobójczą” zdaniem co bardziej zorientowanych i mamy idealne przedstawienie tego, w jaki sposób Kuguar rozumie zwrot “dążyć do celu mimo przeszkód”. Z drugiej strony… bez ryzyka życie byłoby nudne, prawda? Pozostaje jeszcze jedno pytanie: czy ktoś taki może się kiedyś zmienić? Tak, może nawet bardziej, niż by się chciało. Kuguar jest jak fizyka kwantowa - wszystko ma pewne prawdopodobieństwo zaistnienia.

Niewielu ludzi zna wydarzenia z jego życia. Jeśli już, głównie są to pojedyncze wątki, niekoniecznie nawet dokończone. Całkiem możliwe, że nikt poza Kuguarem nie orientuje się w całości jego historii, a i przed nim samym ta zdaje się skrywać pewne tajemnice.

Powszechnie uważany jest za zwykłego człowieka. Co więcej, Kuguar sam żyje w tej niekoniecznie pięknej niewiedzy, natomiast ludzie, którzy mogliby wiedzieć, prawdopodobnie życzyliby mu tępego topora.

Poszukiwany żywy lub martwy w Sad'gha Ul, Teshatomii, Królestwie Medevaru i jego księstwach podległych; winien rozbojów, kradzieży, włamań, oszustw, przemytu towarów wszelakich, podszywania się pod funkcjonariuszy straży miejskiej, zniewagi wizerunku królewskiego i służb miejskich, podszywania się pod żołnierza i oficera wojskowego, dezercji, piractwa, działalności na szkodę kraju i pomniejszych przewinień; dekretem Jego Wysokości, z łaski Daruna Miłościwie Panującego Króla Alberta dav Frettha skazany na śmierć.