Ciepła plaża

.....Z pewnością jedno z przyjemniejszych miejsc w okolicy. Jeśli jakikolwiek z terenów można nazwać sielankowym, to właśnie ten, właśnie na plaży najprędzej można zaznać odpoczynku i relaksu. Szeroka, piaszczysta plaża, niemal pozbawiona najdrobniejszych kamyczków. Morze było łaskawe dla tego skrawka wybrzeża i oszczędziło mu wyrzucania na brzeg drewnianych i kamiennych odłamków. Piach schodzący wprost w wodę pod łagodnym kątem aż prosi się o kąpiel. Płycizna jest szeroka, a woda bystra, bardzo dobrze widać dno. Pierwsze rośliny pojawiają się dopiero kilkanaście metrów od brzegu. To także powód, dla którego plaża nie obfituje w muszle, jest ich niewiele, bo i niewiele skorupiaków żyje na tyle blisko, by ich muszle przetrwały wędrówkę na ląd wraz z bałwanami fal.
.....Wieje, ale nieznacznie. Mewy nie są zbyt natarczywe, wolą klify i molo. Nie ma tutaj zbyt wielu zwierząt, ani zbyt wiele potworów. Woda bardzo rzadko zachodzi parzącymi glonami. Słońce przyjemnie przygrzewa przez większą część roku. Rzadka trawa pojawia się dopiero daleko od brzegu, powoli przechodząc w soczystą łąkę poprzecinaną pojedynczymi drzewami.
.....Plażę często odwiedzają dzikie kuce i niewielkie konie. Potomkowie zdziczałych koni dawnych Vitrumian. Są krępej budowy, występują we wszystkich maściach i ich odmianach. Nie należą do żadnej konkretnej rasy, krzyżując się z sobą nawzajem utworzyły wiele szczepów, niekiedy dość znacząco się różniących od siebie. Wyglądają na beztroskie, radosne i szczęśliwe, źrebięta nie omieszkają brykać. Zwierzęta są łagodnej natury, nie atakują, nie są agresywne. Od ludzi i nieludzi raczej stronią, zaledwie pojedyncze przypadki pozwalają się podejść czy dotknąć. Być może przy odpowiednich pokładach cierpliwości pozwoliłyby się oswoić. W naturalny sposób nie przepadają za wampirami, traktując je jak pospolite drapieżniki.